برايم خيلي عزيزي

شکوه دارم از تو و قهر کردنت
شکوه دارم از تو و ناز کردنت
رميدنت اخم کردنت
قول و قرارهاي دروغ گذاشتنت
عاقبت نامرد شدي
مثل غريبه ها شدي
با قلب بي قرار من
اي بي وفا دشمن شدي
تو که خودت خوب ميدوني
من در تمام زندگيم
توي تمام لحظه هام
سراپاي دل خوشي ام
در تو خلاصه شد عزيز
چي ميدوني از عاشقي؟
پيش اومده عاشق بشي؟
شب ديونه روز بي قرار
سر به بيابون بذاري
به خاطر معشوق خود
سر به زانو گريه کني
مطمئنا اين ها همش
براي چون تو آدمي
يه مشت اراجيفه و بس
چون تو اصلا دل نداري
تو سينه ات يه سنگي سخت
در عوض يک دل پاک
قرار گرفته بي ثمر
در اين دنياي بي وفا
اگر يه دل خوشي داشتم
تنها تو بودي گلکم
به ياد تو شب تا سحر
سر به گريبون مي شدم
به اميد اون روزي که
تنها تو باشي يار من
کنار تو بنشينم و
از روزهاي سختم بگم
سر روي شونت بذرام
آروم آروم گريه کنم
از بي کسي دربه دري
عاشقي و پريشوني
برايت قصه ها دارم
قصه که غصه ها دارم
ميخوام بگم حقيقتي
براي من روشن شده
که قلبم و آني شکست
حقيقت تلخي که من
تو خواب نمي شد باورم
اين که تو هم هم رنگ شدي
با اين جماعت دني
شکوه دارم از دست تو
از دست بي وفايي هات
حتي بيشتر از دست تو
از دست اين دل شاکي ام
اونم به ما کلک مي زد
اونم ما رو فريب مي داد
البته تقصيري نداشت
هيچ گناه و عذري نداشت
چون که نادان بدون فکر
خودش رو در دام کسي
مانند تو انداخته بود
چه مي دونست مقابلش
يه گرگ خون خواريه که
از عاطفه بي خبره
احساس و عشق نمي شناسه
از عشق دلش بي ثمره
مي خوام اينو باور کني
که بعد از اين پريشوني
اگه دلم راضي بشه
مي خوام فراموشت کنم
تو قدر و ارزش منو
ارزش اين دل منو
اصلا نخواستي بدوني
هيچ وقت نخواستي بموني
چون که تو احساس نداري
عاطفه و مهر نداري
از بس که مغرور شده اي
به جز خودت نمي بيني
بدون هيچ رو در واسي
مي خوام برات چيزي بگم
اون کسي که تو اين بازي
واسه هميشه باخت تويي
چون که رفيق من بودن
عزيز اين دلم شدن
لياقتي بزرگ مي خواد
يک دل بي ريا مي خواد
و آخرش من فهميدم
که در وجود تو نبود
شايد بگي اين را ببين
چقدر مغرور و خود پسند
شرمنده ام شرمنده ام
آن که بزرگ شد با غرور
فقط تويي فقط تويي
شکر خداي مهربان
از کودکي تا به حالا
تنها چيزي که راه نيافت
درون قلب پاک من
غرور و خود پسندي بود
که از تو نشات ميگيره
شکوه دارم از دست خود
که عمريه به پاي تو
در به در و خون جگرم
آواره و بي ثمرم
ماجراي عشقمون و
براي هر کس که مي گم
به حال من اشک مي ريزه
هي تو رو نفرين مي کنه
ولي چون که دوستت دارم
برايم خيلي عزيزي
دوست ندارم که ببينم
در آينده پشيموني
اين هايي که براي تو
دم از محبت مي زنند
به تو ميگن دوستت دارند
از عاشقي حرف ميزنند
همش دروغ و کلکه
ريا و نيرنگ ميزنند
خودت رو اصلا نمي خوان
عشق به دنيا مي زنند
چشم هاشون به سوي ديگه ست
دارن از آن حرف مي زنند
آن کسي که از بچگي
تا حالا ديوانه ي توست
آن کسي که فقط ترا
به خاطر خودت مي خواست
آن کسي که مي مرد برات
فقط منم فقط منم
منم ديگه نمي خوامت
ديگه بهت عشق ندارم
چون از وقتي بزرگ شدي
پيش خودت آدم شدي
مغرور و بی حيا شدي
چند رنگ و چند نوا شدي
ولي تو سينه و دلم
ياد گذشته هامون و
هميشه مخفي مي کنم
هر روز هر دقيقه اي
عکس هاي کودکي مون و
به پيش و رويم مي ذارم
يه کاسه اشک ميريزم و
ترا به خدا ميسپارم
نمي دونم پيش خدا
در آن روز سخت جزا
براي گفتن چي داري؟
مي خواي چه عذري بياري؟
شکوه دارم از دست تو
شکوه دارم از اين دلم
تو اين دل و فريب دادي
دل هم به ما کلک مي زد
بيچاره دل براي تو
يه عمري سوخت يه عمري ساخت
آتيش گرفت حرفي نزد
غير دعا کاري نکرد
از کودکي تا به حالا
کمتر شده که از خدا
چيزي رو من طلب کنم
يا مطلبي درخواست کنم
فقط درست به ياد دارم
بعد از اتمام هر دعا
يا در تعقيب هر نماز
با گريه و اشک و فغان
مي گفتم اي خدای خوب
يارم رو به من برسون
يه کاري کن آن روز بشه
با هم در خونت بيايم
حالا که خوش بخت شده ام
بدبختي هام تمام شده
خدا ترا از من گرفت
تا باز بي چاره بمونم
تنهاي تنها باشم و
هيچ وقت خوشي و نبينم
ولي تو رو به اون خدا
هيچ وقت فرموشم نکن
هميشه توي لحظه هات
ما را به خاطر بسپار
من هم که چاره ندارم
بدون تو صبر مي کنم
با اين دل غم ديده ام
يه کنجي خلوت مي کنم