دو دستم را به دستت می سپارم

تو می گویی دگر دردی ندارم
ندارم با تو اندوهی و لیکن
به پایان می رسد روزی بهارم
همان روزی که گفتم درد جاریست
و من دستت به دستی می سپارم
تو لبخندی به عشقم می نشانی
و می گویی دگر راهی ندارم !
ز خاطر می بری آرام آرام
دلم را ، خنده ام را نو بهارم
ز یادت می رود با من که گفتی
« تو را من تا قیامت دوست دارم »
نمی رنجم ز دستت کار دنیاست
به این ویرانه امیدی ندارم
به جز عمری که نیمش رفته بر باد
ندارم حاصلی از روزگارم
گرم امروز عمری با تو باقیست
فدایت می کنم تا جان سپارم